Blog

Ik startte mijn schrijfreis een goed jaar geleden. Naast het schrijven aan mijn boek, ben ik ook gaan bloggen. Ik weet nog goed dat mijn allereerste blog ging over dat ik me als vader terugtrok. Een heftige beslissing, maar uit liefde genomen.

De Pride-maand juni zit er op en wat waren er weer prachtige feesten. Elk jaar wordt het aantal gemeenten dat een Pride organiseert groter en groter. Ooit werd deze themamaand in het leven geroepen om speciaal aandacht te besteden aan de positie, emancipatie en acceptatie van de LHBTQ+-gemeenschap. In hoeverre is daar, anno 2023, nog sprake van?

Gisteren was de Internationale Dag tegen Homofobie, Bifobie, Transfobie en Intersekse Fobie. Elk jaar wordt op deze dag stilgestaan bij de fobieen rond de lhbtiqa+ gemeenschap. Waar komt die fobie toch vandaan? En hoe ontstaat een dergelijke angst? En waarom is de angst er nog steeds, en is deze dag dus nodig!

Soms voel ik me eenzaam en wil ik samen zijn met anderen. Hierdoor investeer ik veel in de ander ga ik bewust contact zoeken. Ik stuur en reageer juist extra. Ik zit er bovenop. Dan heb ik een gevoel van controle. En pak ik, soms veel te snel, de leiding. Ik vertrouw op mezelf en geef een ander niet altijd de kans het vertrouwen te tonen.

Op weg met met mijn boodschappen naar huis kom ik een bekende tegen en maken we een kort praatje. Al snel lopen we door want we zijn druk. Ik hoor de vogels fluiten en de wind door de bomen waaien.

Vorige week bezocht ik herinneringskamp Westerbork. Van het kamp zelf is momenteel weinig meer te zien. Alleen een maquette. Het kamp was een onderdeel van de vernietiging van mensen die in de ogen van anderen anders waren. Maar het waren mooie mensen, lieve mensen, angstige en teleurgestelde mensen. Mensen die afgewezen werden omdat ze anders waren. 

Heb je hem al gezien? De kerstreclame van de Lidl, met Freek, gespeeld door Alex Klaasen. Freek maakte een paar maanden geleden zijn opwachting in de commercials van de supermarkt. Het leek of hij alleen was, nu blijkt hij een vriend te hebben.

Voor mij is het belangrijk dat elke dag opnieuw een  dag van acceptatie is waarin iedereen oordeelvrij is. Iedereen mag zijn wie die wil zijn ook al ben je een paars gekleurde hoofdpersoon. Overal? Gisteren  was het Paarse vrijdag, dé grote actiedag van de GSA’s (Gender & Sexuality Alliance). Steeds meer scholen kleuren dan paars om zich in te zetten voor seksuele- en genderdiversiteit. Dit zou de norm moeten zijn op elke school, gemeente, kerk, vereniging, werkplek, sportclub, kortom overal.

Geen versierde straten. Ook heb ik niemand voorbij zien komen in oranje tenue, en het dronkemansgelal na de overwinning van Nederland op Senegal gisterenavond, bleef ook achterwege. Desalniettemin kan de start van het WK voetbal je niet ontgaan zijn. Ik ken werkelijk niemand die geen mening heeft over dit toernooi. Waarom zou ik dan überhaupt een column aan dit onderwerp wijden?

Gisterenavond keek ik ‘’Boerderij van Dorst’’, waarin Splinter Chabot te gast was. Ik hoorde hem vertellen over zijn boek ‘’Confettiregen’’ en dat hij sindsdien vooral geassocieerd wordt met zijn geaardheid, dat het té vaak daarover gaat.
Natuurlijk is hij meer dan dat, maar omdat zijn boek over de worsteling met zijn homoseksualiteit gaat en het zo goed verkocht wordt, is het – of het terecht is of niet – een gevolg.

Volgende week is het regenboogweek en wordt rond de Coming-Outdag van 11 oktober van alles georganiseerd in mijn woonplaats Gouda. Ook al kiest de een ervoor om openlijk ‘uit de kast’ te komen en kiezen anderen voor een manier die rekening houdt met hun cultuur of religie, Coming-Outdag is een dag waarop gevierd wordt dat iedereen zichzelf mag zijn en zijn eigen keuzes mag maken.