We sluiten ons af

Door Leon Augustijn, 17 maart 2023

Op weg met met mijn boodschappen naar huis kom ik een bekende tegen en maken we een kort praatje. Al snel lopen we door want we zijn druk. Ik hoor de vogels fluiten en de wind door de bomen waaien.

Als ik later in de stad stad loop zie ik verschillende mensen met oortjes in lopen. Sommigen hebben zelfs een hele installatie op hun hoofd of ze zijn bezig met hun telefoon. In de supermarkt is het al niet anders. Als ik op de sportschool om mij heen kijk zie ik bijna iedereen met koptelefoons of oortjes in aan het sporten. Wat me opvalt is dat iedereen erg alleen bezig is en dat er nauwelijks interactie is. In de trein of metro is het ook niet anders.
Thuis pak ik de boodschappen weg en kom ik tot de conclusie dat we helemaal niet inclusief leven. Doordat iedereen druk is. Iedereen is druk met zijn telefoon en zijn eigen muziek, podcast, luisterboek of wat dan ook. Hierdoor zijn we bewust of onbewust met onszelf bezig. We zijn in onze eigen wereld. Het contact maken gaat dan ook lastiger want de focus is niet op de omgeving of op de ander(en). Hierdoor vereenzamen we en voelen ons niet meer verbonden met een voorbijganger of mede sporter. Ondanks dat we soms 10 minuten naast elkaar bezig zijn in de sportschool.

Voor mij is verbinding met anderen erg belangrijk. Daarom zul je mij niet snel zien met oortjes in. Door me te focussen op waar ik nu mee bezig ben kan ik me verbinden met de omgeving en sta ik open voor de ander. Maar wat als de ander zich heeft afgesloten? Dan focus ik me op mijn zijn in het hier en nu. In de hoop dat meer mensen op zoek zijn naar sociale verbinding en onverwacht het gesprek beginnen.

Door ons niet af te sluiten maar open te staan voor onze omgeving kunnen we inclusief leven met anderen.

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook …

Wachten en kijken!

Vandaag reizen we van Tunis naar Sousse. We hebben alles zorgvuldig gepland, zodat we weten waar en wanneer we moeten overstappen van taxi op sneltaxi op trein, enz. Maar uiteindelijk gaat het toch anders en is de wachttijd langer dan de reis zelf. Samen met mijn man staan sta ik te wachten op de trein. Hij is te laat. Eerst dertig, dan zestig en vervolgens negentig minuten staan we op het perron. Geen trein, maar genoeg te beleven. Het perron loopt langzaam vol. 

Er zit meer kracht in je dan je denkt

Iedereen heeft wel eens dat hij zijn gedachten niet los kan laten: gepieker! Vaak gaat het er dan om dat we bang zijn voor de gevolgen van iets. In mijn geval was ik bang om afgewezen te worden omdat ik uit de kast kwam als homo. Sporten en fysieke uitdagingen aangaan hielpen me hier overheen. Fysieke uitdagingen waren makkelijker dan toegeven aan mezelf en mijn gedachten los te laten.
Lantarenpalen rennen