Vastgevroren!

Ik kan geen kant meer op, moet de muis op deze foto gedacht hebben. Het is een foto van twee weken geleden, toen veel mensen genoten van een paar dagen ijspret, net als ik. Toch kwam er ook gelijk een beeld bij me naar boven, betrekking hebbende op mijn eigen situatie.

De situatie, nog niet zolang geleden, waarin ik voelde dat ik ook geen kant meer op kon en daarom de woorden: ‘Ik trek me terug als vader’’ uitsprak tegen een jeugdbeschermer. Het laatste wat ik wilde was mijn dochter in de steek laten. Juist omdat ik haar rust gun, deed ik die heftige uitspraak. Ik bevroor mijn ego. En wat is dat een koude ervaring  kan ik je vertellen, maar wel het beste voor haar.

Ik hoop zo dat het bevriezen gevolgd wordt door het inzetten van dooi. Net als destijds bij de andere processen die ik doormaakte na mijn scheiding en het uit de kast komen. Mijn innerlijke kracht kwam toen na een vorstperiode tot bloei. Omdat ik me niet meer verzette. Daardoor verwarmde ik beetje bij beetje. Ik ontmoette mijn man en ik zag steeds meer wie ik echt was en wilde zijn.

We zijn allemaal wel eens vastgevroren in ons leven.
Ik zet een muts op, trek een wollen trui aan. Ik stel me open voor wat er op me afkomt. Ik heb er vertrouwen in dat de temperatuur gaat stijgen. Niet alleen voor mij, maar hopelijk ook voor jou, indien nodig. En wie is er nu niet wel eens vastgevroren? Laat je verwarmen door mijn columns en wie weet later in 2023, door mijn boek. Ik help je zo graag. En geloof me, uit ervaring weet ik – ook al komen er weer ijsperiodes – dat de dooi altijd inzet.

Ik wens je een mooi 2023!