Ik speelde verstoppertje in de kast

Door Leon Augustijn, 4 oktober 2022

Volgende week is het regenboogweek en wordt rond de Coming-Outdag van 11 oktober van alles georganiseerd in mijn woonplaats Gouda. Ook al kiest de een ervoor om openlijk ‘uit de kast’ te komen en kiezen anderen voor een manier die rekening houdt met hun cultuur of religie, Coming-Outdag is een dag waarop gevierd wordt dat iedereen zichzelf mag zijn en zijn eigen keuzes mag maken.

Zelf verbleef ik lang ‘in de kast’. Ik speelde er verstoppertje. Ook al zag ik om mij heen dat homostellen elkaar het ja-woord gaven, dat er heel openlijk over werd gesproken en gedeeld op social media, toch was ik bang. Ik worstelde met de pridedagen en regenboogactiviteiten die georganiseerd werden. Ik wilde geen stereotype zijn. Geen losbandige homo, die zo goed als naakt naar allerlei feesten ging. Dat was wat ik zag op tv. En mijn werk bij de politie, bij uitstek een machowereld, hielp nou ook niet echt mee bij het accepteren van mezelf.

Rond de gaypride werden er vaak berichten over deze parade geplaatst op intranet. Dan hoorde ik collega’s zeggen:
‘Volgens mij willen ze hier dat we homo worden. Moet je kijken hoeveel berichten er weer over die gaypride geplaatst zijn.’ Of: ‘Dat we ons hiervoor lenen!’ Niet echt een omgeving om te vertellen dat je als man op mannen valt.

Ik ben dan ook keurig getrouwd met een vrouw. En daar weer van gescheiden. Ik verloochende mezelf en wilde op een gegeven moment zo graag zijn wie ik ben, zonder het stigma van de hysterische relnicht. Al besef ik nu dat ik op deze manier net zo goed aan stereotypering deed.
Ik ben de homo die te lang ‘in de kast’ heeft gezeten. Ik onderdrukte – automatisch, het was mijn tweede natuur geworden – mijn gevoelens. Het verstoppertje spelen moest afgelopen zijn. Het werd tijd om op te komen voor wie ik wilde zijn. Eindelijk de schaamte los te laten. Als ik buitengesloten zou worden, dan was dat maar zo. Dan missen zij, niet ik, iets.

Het ging bij mij niet vanzelf. Het was een heftig proces, waarin ik leerde dat acceptatie en tolerantie begint met zichtbaarheid. Laten we niet alleen op 11 oktober vieren dat we onszelf mogen zijn, maar laat elke dag Coming-Outdag zijn. Of nog beter, laten we zorgen dat überhaupt niemand zich ooit meer hoeft te verstoppen in welke kast dan ook. We hebben met zijn allen nog een lange weg te gaan. Daarom is het prachtig dat we met de regenboogweek hiervoor stappen zetten binnen onze gemeente.

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook …

Kleine keuze

Ik sta in de winkel voor het vak met ruim dertig tandenborstels. De ene nog veelbelovender dan de andere. Van flexibele tot tandenborstels met keiharde haartjes. En dan heb ik het nog niet eens over mondstukken voor de elektrische tandenborstels. Ik ben blij dat ik er ook een duurzame tandenborstel tussen aantref. Eentje van simpel hout.

Dat zal ze leren, daar in Qatar!

Geen versierde straten. Ook heb ik niemand voorbij zien komen in oranje tenue, en het dronkemansgelal na de overwinning van Nederland op Senegal gisterenavond, bleef ook achterwege. Desalniettemin kan de start van het WK voetbal je niet ontgaan zijn. Ik ken werkelijk niemand die geen mening heeft over dit toernooi. Waarom zou ik dan überhaupt een column aan dit onderwerp wijden?