IK trek me terug als vader!

Door Leon Augustijn, 23 september 2022

’Ik trek me terug als vader.’’ Deze woorden sprak ik uit tegen een jeugdbeschermer. Niet om mijn dochter in de steek te laten, maar om rust voor haar te creëren. Aan deze heftige woorden ging al zoveel vooraf. Je zou er een boek over kunnen schrijven. En juist daar, ná die woorden, besloot ik dat daadwerkelijk te doen. Een boek te schrijven over mijn worsteling van de afgelopen jaren. Niet alleen die rond de scheiding en de gevolgen daarvan, maar ook over mijn homoseksualiteit en mijn carrière in een machowereld.

Dat ik niet voldeed aan het perfecte plaatje maakte dat ik boos op mezelf was. Dat ik me continue wegcijferende. Ik deed me – onbewust – voor als iemand die ik niet was. Maar wie was ik dan wel? Dat kon ik niet zien. Mijn masker zat in de weg.

Wat was ik bang om verlaten te worden en alleen te komen staan. Door de scheiding van de moeder van mijn dochter gebeurde dat ook daadwerkelijk. Het maakte mij onzeker. Dat masker moest verdwijnen. Stapje voor stapje is dat uiteindelijk gelukt. Met bloed, zweet en tranen. Ik wilde het aangaan om mijn verlangens de ruimte te geven. Om te strijden tegen onrecht. Te trouwen met een man.
Wat een uitdagingen en een geweldig avontuur heb ik ervaren. En van dat avontuur maak ik je graag deelgenoot in mijn boek. Het is een bijzondere terugreis naar mezelf. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik nu helemaal ben wie ik ben. Maar ik kom aardig in de richting.

Mijn boek dus, met de wat pretentieuze titel ‘IK’. Het is geen egodocument, maar een krachtig statement om mezelf niet meer te ontkennen, niet meer te verloochenen wie IK ben. Een hele strijd, die ik niet voor niets op papier zet. Voor jou, hopelijk ook voor mijn dochter. Al is er maar één persoon op deze wereld die ik kan helpen, kan inspireren met mijn verhaal, dan heb ik mijn doel bereikt.

Leon

P.S. Het verhaal rond het terugtrekken als vader, vind je natuurlijk in ‘IK’.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook …

Een “roze” witte olifant in Tunesië!

Samen met mijn man reisde ik afgelopen maanden door Tunesië 🇹🇳. Inmiddels zijn we weer een paar dagen in Nederland, waar de lucht schoner en de rijkdom bijna overweldigend is. We hebben mooie avonturen beleefd, nieuwe vrienden gemaakt en bijzondere gesprekken gevoerd. Maar helaas was niet alles leuk.

Wachten en kijken!

Vandaag reizen we van Tunis naar Sousse. We hebben alles zorgvuldig gepland, zodat we weten waar en wanneer we moeten overstappen van taxi op sneltaxi op trein, enz. Maar uiteindelijk gaat het toch anders en is de wachttijd langer dan de reis zelf. Samen met mijn man staan sta ik te wachten op de trein. Hij is te laat. Eerst dertig, dan zestig en vervolgens negentig minuten staan we op het perron. Geen trein, maar genoeg te beleven. Het perron loopt langzaam vol.