Na onze ervaring in het plaatsje Douz willen we de rust opzoeken. We zijn klaar met alle scooter en brommer geluiden van het dorp. Inmiddels zijn we gewend geraakt aan dat er weinig tot geen vrouwen en kinderen buiten rond lopen. De koffie in de koffiehuizen zijn erg lekker en ook het eten. We besluiten om de stilte op te zoeken.
Via een locale campingbeheerder krijgen we een mooi reisaanbieding, nadat we wat rond hadden gevraagd over de prijs, een 8 daagse saharareis van Douz naar een oase van Ksar Chilane. We besluiten om de reis te gaan maken. Onze bagage is zoals de hele reis al minimaal 1 rugtas! (laptop, toiletspullen, telefoon, 3 shirts 3 onderbroeken 1 spijkerbroek en 1 joggingbroek) Dus 1 tas op de kameel.
We kopen nog snel even aanstekers en toiletpapier. Het toiletpapier moeten we verbranden in de sahara. Later die dag komen we bij onze gidsen die ons mee gaan nemen in de sahara. In het begin lijken ze stug en traditioneel. Het zijn echte bedoeïenen mensen. hoofddoek en oude sierlijke kleding. Het zijn mensen die weten war rond reizen in de sahara inhoud. We lopen met vier kamelen de sahara in. Het landschap wordt steeds stiller en ruiger. De grote zandduinen zijn geweldig! Overdag is het heerlijk 28 graden maar in de avonden is het niet meer dan 10 graden. Daarom kruipen mijn man en ik dicht tegen elkaar als we gaan slapen. We slapen samen op een matje met 2 dekens over ons. het eten is elke dag anders en elke dag zit er zand in. We wassen onze kopjes en borden en bestek af met saharazand. Overal zit zand in. In het begin let ik erop. Zo min mogelijk binnen krijgen. In de ochtend bakken we brood in het vuur en ook hier gaat weer zand overheen. De gidsen zeggen alles draait om zand en alles hebben we geleerd van de sahara. Na wat stevige wind is het erg fijn dat we onze sjaals bij ons hebben. Maar toch alles zit onder de het zand en de stof.
We beginnen elke dag te lopen rond 8:30 en stoppen rond 12:00 uur. Zelf zitten we nog vol energie dan maar de gids gaan liggen onder een boom. Geen wifi en geen een 4g of wat dan ook. Alleen de stilte en de Sahara met 4 mensen en 4 kamelen. We moeten ons vermaken met slapen en lezen. Het voelt als een meditatie week. Maar dan nog stiller en nog minder afleiding. Tijdens een wandeling vindt ik woestijnrozen en een bovenkaak van een kameel.
De ene gids is ouder ik schat hem rond de 64 jaar. De andere gids is denk ik rond de 54 jaar. Ze zijn familie. Onderweg lopen we door een traditioneel kamp waar nog steeds gezinnen wonen. Een oude vrouw kruipt onder het tent doek vandaan en begroet ons uitgebreid. Daarna lopen we door. Dit was het laatste contact met anderen sinds we in de Sahara waren. De gidsen zien dat mijn man en ik dezelfde ring hebben. Ze vragen er na en we zeggen. Dat is tegenwoordig modern. Al snel zien ze mijn zegelring met steen ook. Gelukkig afleiding. Later zegt de oudere gids. Ben je al getrouwd ik schrik. Het voelt zoals vroeger… snel zeg ik nee. Want tenslotte moeten we de sahara nog door en we zitten op dag 2. De gids zegt als je ooit verloofd of trouwt met een vrouw dan krijg je een nieuwe ring. De armbanden vinden ze niks dat hoort bij vrouwen. Over mijn oorbellen wordt niet gesproken.Je merkt dat ze erg traditioneel zijn en weinig kennis hebben van de nieuwe techniek. Als ik mijn smartphone laat zien geloofd de oudere gids niet dat we volgens ons gps er over 6 dagen al kunnen zijn. Mijn man begint in het arabisch hierin te bemiddelen. De spanning stijgt en de oudere gids heeft duidelijk de leiding. We hebben het gevoel dat de eer nu in het geding komt bij de oudere gids. We beginnen over andere dingen te praten. Over covid, toerisme en hoe hun leven en wat ze gaan doen als de reis erop zit. Het zijn leuke maar deels oppervlakkige gesprekken. Het voelt alsof we geen diepgang vinden. Later als de oudere gids is gaan slapen. begint de jonge gids meer te praten en vragen te stellen over Nederland. Volgens hem is Nederland een land waar alles goed geregeld is. Hierin brengen we af en toe de nuance aan.
We maken veel mooie dingen mee. De sahara is net één grote zandbak waar ik en mijn man in mogen spelen. Ik voel me weer een kind. Elke avond praten we bij het kampvuur en drinken we thee met suiker en wat zand 🙂 De volgende dag lopen we verder en de oude gids geeft aan dat het geen probleem is om er een dag eerder te zijn. Maar het wordt een zware en lange wandeling. We beginnen weer om 8:30 uur en om 12:30 uur stoppen we. We gaan weer zitten en lopen net als andere dagen nog even rond het kamp.
Op onze laatste dag ben ik samen met mijn man echt even alleen in de sahara. Als het donker is en de avond is gevallen willen we gaan eten. Het is altijd nadat de zon helemaal is ondergegaan. Maar nu zijn de kamelen zoek. Beide gids gaan zoeken. Ik en mijn man zitten nu volledig alleen in de sahara. Waar in de voorgaande avonden schorpioenen en allerlei andere beesten rond kruipen bij het kampvuur. Ik maak snel twee fakkels en steek ze in de grond zodat de gidsen onze plek terug kunnen vinden. Naar een uur komen ze terug met de kamelen. Ze hebben de sporen gevolgd. De jongere gids verteld dat de kamelen achter de vrouwtjes aan waren gegaan.
We komen aan op onze eindbestemming en hebben weer wifi en een badkamer. Wat heerlijk een bed en douche. Veel luxe is er niet maar voor nu voelt het super lekker om schoon te worden en al het zand weg te spoelen. Het gevoel van vrijheid en het mogen zijn zoals ik wil zijn komt langzaam weer terug. Terugkijkend denk ik de Sahara reis is zeker een aanrader voor iedereen want het is onbeschrijfelijk wat je meemaakt in een week.
Zie tevens mijn vlog
0 reacties