Geen versierde straten. Ook heb ik niemand voorbij zien komen in oranje tenue, en het dronkemansgelal na de overwinning van Nederland op Senegal gisterenavond, bleef ook achterwege. Desalniettemin kan de start van het WK voetbal je niet ontgaan zijn. Ik ken werkelijk niemand die geen mening heeft over dit toernooi. Waarom zou ik dan überhaupt een column aan dit onderwerp wijden?
Dat was ik dan ook helemaal niet van plan. Alles is al zo’n beetje gezegd over de geschonden mensenrechten in Qatar, over de bizarre rijkdom van het staatje, waar de airco’s de stadions lekker koel houden en ze van klimaatschaamte nog nooit gehoord hebben. En natuurlijk over de wijze waarop naar homoseksualiteit gekeken wordt. Oud-international en ambassadeur van het WK in Qatar, Khalid Salman, noemt het zelfs een ‘mentaal defect’.
Maar deze negatieve lading heeft ook een positieve kant. Elke schaduwkant die benoemd wordt komt nu een miljoenenpubliek ter ore. En dat zet mensen aan het denken. Over mensenrechten, over mensonterende omstandigheden waaronder gewerkt wordt, en over homoseksualiteit, dat daar zo strafbaar als wat is. Voetballanden maken een politiek statement met de One Love-armbandjes. Ook al staat in de statuten van de FIFA dat dit niet mag, ze zijn bereid de boete voor lief te nemen. (Jammer dat Nederland zich op het laatst terugtrok, toch te bang dat ze door het dreigen met gele kaarten, het toernooi zouden verpesten. Maar toch …).
Laat alle ellende van Qatar niet voor niets zijn. Geen discussies meer over al dan niet kijken. Doe wat goed voelt. En laten we de regenboogactie van het tv-programma Even tot hier omarmen en Nederland in regenboogkleuren verven. Dat zal ze leren, daar in Qatar!
0 reacties