Een paars gekleurde hoofdpersoon

Door Leon Augustijn, 10 december 2022

Voor mij is het belangrijk dat elke dag opnieuw een  dag van acceptatie is waarin iedereen oordeelvrij is. Iedereen mag zijn wie die wil zijn ook al ben je een paars gekleurde hoofdpersoon. Overal? Gisteren  was het Paarse vrijdag, dé grote actiedag van de GSA’s (Gender & Sexuality Alliance). Steeds meer scholen kleuren dan paars om zich in te zetten voor seksuele- en genderdiversiteit. Dit zou de norm moeten zijn op elke school, gemeente, kerk, vereniging, werkplek, sportclub, kortom overal.

Het verhaal voor iedereen

Vandaag was ik een hoofdpersoon, een Gouwenaar die zijn verhaal aan een luisteraar vertelt,  in de bibliotheek van Gouda. Naast mij waren er ook nog andere mooie en bijzondere hoofdpersonen. We gingen met elkaar in gesprek en ook de Gouwenaars luisterden naar ons verhaal. Zelf van buiten Gouda kwamen er mensen speciaal om naar mijn ervaringen te luisteren. De mensen vonden het bijzonder, inspirerend en ook motiverend. Sommigen wilden weten hoe ik heb geworsteld met mijn homoseksuele gevoelens en hoe ik omging met de angst voor afwijzing. Iemand anders vertelde nadat ik mijn verhaal had gedeeld: “Mijn oom is homo en is op latere leeftijd uit de kast gekomen. Door jouw verhaal begrijp ik nu pas dat hij erg eenzaam moet zijn geweest.” Weer anderen vinden het onbegrijpelijk dat je als iemand uit de lhbtiga+ gemeenschap nog steeds in ons land wordt afgewezen door mensen of dat je uitgescholden wordt. Ook het stereotype kwam voorbij. Iemand zei: “Je bent zo mannelijk. Volgens mij zie ik je vaak met je broer door de stad lopen.” Dit hoor ik vaak, maar diegene die ze voor mijn broer aanzien is mijn man.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook …

Doe die (grote) kast weg

Als ik mij op voorstel aan nieuwe collega’s of vrienden zeg ik altijd wie ik ben, dat ik een dochter heb en dat ik getrouwd ben met een man. Bij elke voorstelronde voelt het alsof ik opnieuw uit de kast kom. Hetzelfde gevoel heb ik als ik in de media verschijn met een artikel of een interview. Waar komt deze uitspraak toch vandaan: uit de kast komen? Het voelt alsof ik meer open moet zijn dan de norm. Het voelt als een onthulling. Iets vertellen wat het daglicht niet mag verdragen.

Wees niet perfect

Anderhalf jaar geleden deed ik een stap opzij. Mijn dochter verdiende vrijheid. Zij mocht niet langer klem zitten tussen haar moeder en mij. Dat was pijnlijk. Voor mijn familie, voor mij en vooral voor mijn dochter. Het moment dat ik haar losliet raak ik nooit meer kwijt. Maar ik moest verder. Waarom loop ik steeds vast? Wie wil ik zijn? Wie ben ik echt?