De verschillen tussen Nederland en Tunesië vallen al snel op. Op onze reis door dit land en tijdens ons verblijf in de stad Medina zien we zoveel verschillen. Vooral voor wat betreft de welvaart en medische zorg. Veel gehandicapte mensen, die er erg slecht uitzien. Ze krijgen niet de medische zorg die ze nodig hebben en de meesten moeten met bedelen hun geld verdienen.
Arm en rijk leven hier naast elkaar. Ze raken elkaar, maar staan ook weer mijlenver van elkaar af. De tegenstellingen zijn groot. Mensen eten uit een afvalbak of scharrelen wat op uit een plantsoen en eten, wat ook de katten en honden eten. Er wordt veel afval zo op straat gegooid. Ze beginnen te bouwen en stoppen daar vervolgens weer mee, als er geen geld meer is. De rijken gaan vaak uit eten en rijden rond in de mooiste auto’s. Mode en uiterlijk is hier erg belangrijk. Hetzelfde zie ik terug bij het eten bestellen. Een overvloed aan eten laden of krijgen ze op hun bord. Zoveel dat ze het niet op kunnen en de borden nog halfvol achterlaten op tafel. Voor hen is er te veel. De armen daarentegen … die kunnen op de markt tweedehands kleding uit Europa kopen. Voor ons Nederlanders zijn het afgedragen shirts en schoenen, die hier weer te koop aangeboden worden.
Veilig en onveilig is ook zo’n polariteit. Volgeladen sneltaxi’s, waarin we van stad naar stad reizen. Met heel veel mensen op een kluitje, zonder gordels razen we met 130 kilometer per uur door het verkeer. De snelheden liggen zo hoog, want hoe meer mensen je kunt vervoeren, hoe meer geld. Door het raampje zie ik motorrijders zonder helm.
Later, als we per trein reizen, hou ik helemaal mijn hart vast. De treinen stammen nog uit de Franse tijd, wat betekent dat ramen en deuren niet meer dicht kunnen en de zittingen los zitten.
In de trein luister ik naar het nummers van Duncan Laurence en Sarah Conner en mijmer wat voor me uit. Waarom is iedereen hier zo rustig onder alle onveiligheden, de armoede en het verval? Komt dat omdat ze leven in het hier en nu? Of is iedereen juist alleen maar druk met zijn eigen bestaan en heeft het geen zin om je druk te maken over alles. Er moet gewerkt en geleefd worden. Nog niet eens zo’n verkeerde insteek, lijkt me. Mensen komen en gaan in het leven, waarom je druk maken over wat zij van je vinden? Arm of rijk, gehandicapt of gezond. Die verschillen zijn er altijd geweest en zullen er altijd zijn. Dus neem het leven zoals het is, wees gewoon jezelf en doe je niet anders voor. Een mooie les, besef ik, als ik door het open raampje geniet van het voorbijschietende schitterende Tunesische landschap.
Zie mijn bijgevoegde vlog
0 reacties