Vandaag reizen we van Tunis naar Sousse. We hebben alles zorgvuldig gepland, zodat we weten waar en wanneer we moeten overstappen van taxi op sneltaxi op trein, enz. Maar uiteindelijk gaat het toch anders en is de wachttijd langer dan de reis zelf. Samen met mijn man staan sta ik te wachten op de trein. Hij is te laat. Eerst dertig, dan zestig en vervolgens negentig minuten staan we op het perron. Geen trein, maar genoeg te beleven. Het perron loopt langzaam vol.
’Ik trek me terug als vader.’’ Deze woorden sprak ik uit tegen een jeugdbeschermer. Niet om mijn dochter in de steek te laten, maar om rust voor haar te creëren. Aan deze heftige woorden ging al zoveel vooraf. Je zou er een boek over kunnen schrijven. En juist daar, ná die woorden, besloot ik dat daadwerkelijk te doen. Een boek te schrijven over mijn worsteling van de afgelopen jaren. Niet alleen die rond de scheiding en de gevolgen daarvan, maar ook over mijn homoseksualiteit en mijn carrière in een machowereld.
0 reacties