Anderhalf jaar geleden deed ik een stap opzij. Mijn dochter verdiende vrijheid. Zij mocht niet langer klem zitten tussen haar moeder en mij. Dat was pijnlijk. Voor mijn familie, voor mij en vooral voor mijn dochter. Het moment dat ik haar losliet raak ik nooit meer kwijt. Maar ik moest verder. Waarom loop ik steeds vast? Wie wil ik zijn? Wie ben ik echt?
Blij met onze rechten
Mijn man en ik reizen we van noord naar zuid. Van hotel met zwembad en de middellandse zee naar slapen in de buitenlucht onder de sterrenhemel met een deken op een matje. Onderweg kwamen we grote cultuurverschillen tegen. We begonnen in Tunis, daarna Sousse. Stedelijke steden aan de rand van de middellandse zee. Sommige hotels staan er verlaten en vervallen bij die tien jaar terug nog tot de top en druk bezochte hotels behoorden.
0 reacties