Vorige week bezocht ik herinneringskamp Westerbork. Van het kamp zelf is momenteel weinig meer te zien. Alleen een maquette. Het kamp was een onderdeel van de vernietiging van mensen die in de ogen van anderen anders waren. Maar het waren mooie mensen, lieve mensen, angstige en teleurgestelde mensen. Mensen die afgewezen werden omdat ze anders waren.
Iedereen heeft wel eens dat hij zijn gedachten niet los kan laten: gepieker! Vaak gaat het er dan om dat we bang zijn voor de gevolgen van iets. In mijn geval was ik bang om afgewezen te worden omdat ik uit de kast kwam als homo. Sporten en fysieke uitdagingen aangaan hielpen me hier overheen. Fysieke uitdagingen waren makkelijker dan toegeven aan mezelf en mijn gedachten los te laten.
Lantarenpalen rennen
0 reacties