Soms lijkt het alsof we allemaal onderweg zijn naar een verbeterde versie van onszelf. Er is altijd wel iemand die sterker, knapper, leuker of succesvoller lijkt te zijn. We leggen onszelf voortdurend het maximale op. We willen rustiger, krachtiger, zelfverzekerder en meer in balans zijn. Maar wat als groeien niet altijd betekent dat je iets moet toevoegen, maar juist dat je iets mag loslaten?Want het gaat niet om het wegwerken van pijn, twijfel of angst, maar om leren leven met wat er is. Dat klinkt eenvoudig, maar het is misschien wel de meest veeleisende vorm van innerlijke kracht.
We besteden vaak ontzettend veel energie aan het vermijden. We willen geen spanning of stress voelen, geen lastige gedachten denken, en onze kwetsbaarheid liever niet laten zien. Toch werkt het precies andersom: hoe harder je vecht tegen een gevoel, hoe meer kracht het krijgt. Ik nodig je uit om even stil te staan en op te merken: “Hé, dit is wat ik nu voel. Dit is wat er is.” Niet om het goed te praten, maar om er ruimte voor te maken.
Jij bént niet je gedachten! Een belangrijk principe is het leren zien dat jij niet je gedachten bént. Gedachten zijn als wolken die voorbijdrijven. Ze komen en gaan, en jij kunt kiezen of je ze achterna rent of niet. Wat vind je écht belangrijk? Jouw waarden: wie wil jij zijn in je leven, in je werk, in je relaties? Niet als mooie abstracte woorden, maar als richtingaanwijzers op de weg die jij bewandelt.
Doen wat ertoe doet. Wanneer je helder hebt wat voor jou belangrijk is, komt het aan op handelen. Niet op motivatie, maar op toewijding. Stappen zetten in de richting van wat er werkelijk toe doet, ondanks onzekerheid, angst of twijfel. Het is een vorm van exposure, jezelf uitdagen. Soms betekent dat iets kleins, zoals een eerlijk gesprek voeren dat je spannend vindt. Soms is het groot, zoals een nieuwe richting inslaan in je werk of leven. In beide gevallen geldt: je hoeft niet vrij te zijn van angst om moedig te handelen.
Groei is niet de afwezigheid van pijn, maar de aanwezigheid van richting. We willen vaak eerst zekerheid voelen vóór we iets doen. Maar het is juist andersom: Je doet iets omdat het belangrijk voor je is en daarin ontstaat jouw unieke kracht. Dus het is niet de afwezigheid van spanning, maar het vermogen om ermee te leven zonder je richting te verliezen.
Welk gevoel of welke gedachte probeer jij vandaag te vermijden en wat zou er gebeuren als je die gewoon even laat bestaan? Welke kleine stap kun je zetten in de richting van wat voor jou echt belangrijk is?
0 reacties